تلاوت مجلسی عبدالباسط سوره الرحمن mp3

شاهکار تلاوت سوره الرحمن با صدای شیخ عبدالباسط را با کیفیت بالا پخش کنید و به صورت کاملا رایگان با فرمت mp3 صوتی با لینک مستقیم دانلود کنید.
استاد عبدالباسط سوره الرحمن با صوت سوزناک و زیبا قرائت کرده است و این تلاوت برای مراسم ختم بسیار مناسب است.

برای دانلود تلاوت سوره الرحمن عبدالباسط به ادامه مطلب مراجعه کنید.

تلاوت مجلسی سوره الرحمن از آیه 1 تا 72:

تلاوت تحقیق سوره الرحمن کامل:

تلاوت مجلسی از 49 قمر تا 27 الرحمن:

متن و ترجمه فارسی سوره مبارکه الرحمن:
بِسْمِ ٱللَّـهِ ٱلرَّحْمَـٰنِ ٱلرَّحِيمِ
ٱلرَّحْمَـٰنُ ﴿1﴾
[خداى‌] رحمان،
عَلَّمَ ٱلْقُرْءَانَ ﴿2﴾
قرآن را ياد داد.
خَلَقَ ٱلْإِنسَـٰنَ ﴿3﴾
انسان را آفريد،
عَلَّمَهُ ٱلْبَيَانَ ﴿4﴾
به او بيان آموخت.
ٱلشَّمْسُ وَٱلْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿5﴾
خورشيد و ماه بر حسابى [روان‌]اند.
وَٱلنَّجْمُ وَٱلشَّجَرُ يَسْجُدَانِ ﴿6﴾
و بوته و درخت چهره‌سايانند.
وَٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ ٱلْمِيزَانَ ﴿7﴾
و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت،
أَلَّا تَطْغَوْا۟ فِى ٱلْمِيزَانِ ﴿8﴾
تا مبادا از اندازه درگذريد.
وَأَقِيمُوا۟ ٱلْوَزْنَ بِٱلْقِسْطِ وَلَا تُخْسِرُوا۟ ٱلْمِيزَانَ ﴿9﴾
و وزن را به انصاف برپا داريد و در سنجش مكاهيد.
وَٱلْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ ﴿10﴾
و زمين را براى مردم نهاد.
فِيهَا فَـٰكِهَةٌ وَٱلنَّخْلُ ذَاتُ ٱلْأَكْمَامِ ﴿11﴾
در آن، ميوه [ها] و نخلها با خوشه‌هاى غلاف دار،
وَٱلْحَبُّ ذُو ٱلْعَصْفِ وَٱلرَّيْحَانُ ﴿12﴾
و دانه‌هاى پوست‌دار و گياهان خوشبوست.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿13﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
خَلَقَ ٱلْإِنسَـٰنَ مِن صَلْصَـٰلٍ كَٱلْفَخَّارِ ﴿14﴾
انسان را از گل خشكيده‌اى سفال مانند، آفريد.
وَخَلَقَ ٱلْجَآنَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ ﴿15﴾
و جن را از تشعشعى از آتش خلق كرد.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿16﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
رَبُّ ٱلْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ ٱلْمَغْرِبَيْنِ ﴿17﴾
پروردگار دو خاور و پروردگار دو باختر.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿18﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
مَرَجَ ٱلْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ﴿19﴾
دو دريا را [به گونه‌اى‌] روان كرد [كه‌] با هم برخورد كنند.
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ ﴿20﴾
ميان آن دو، حد فاصلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿21﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
يَخْرُجُ مِنْهُمَا ٱللُّؤْلُؤُ وَٱلْمَرْجَانُ ﴿22﴾
از هر دو [دريا] مرواريد و مرجان برآيد.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿23﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
وَلَهُ ٱلْجَوَارِ ٱلْمُنشَـَٔاتُ فِى ٱلْبَحْرِ كَٱلْأَعْلَـٰمِ ﴿24﴾
و او راست در دريا سفينه‌هاى بادبان‌دار بلند همچون كوهها.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿25﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿26﴾
هر چه بر [زمين‌] است فانى‌شونده است.
وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو ٱلْجَلَـٰلِ وَٱلْإِكْرَامِ ﴿27﴾
و ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى خواهد ماند.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿28﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
يَسْـَٔلُهُۥ مَن فِى ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِى شَأْنٍ ﴿29﴾
هر كه در آسمانها و زمين است از او درخواست مى‌كند. هر زمان، او در كارى است.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿30﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ ﴿31﴾
اى جن و انس، زودا كه به شما بپردازيم.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿32﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
يَـٰمَعْشَرَ ٱلْجِنِّ وَٱلْإِنسِ إِنِ ٱسْتَطَعْتُمْ أَن تَنفُذُوا۟ مِنْ أَقْطَارِ ٱلسَّمَـٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ فَٱنفُذُوا۟ ۚ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَـٰنٍ ﴿33﴾
اى گروه جنّيان و انسيان، اگر مى‌توانيد از كرانه‌هاى آسمانها و زمين به بيرون رخنه كنيد، پس رخنه كنيد. [ولى‌] جز با [به دست آوردن‌] تسلطى رخنه نمى‌كنيد.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿34﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّن نَّارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنتَصِرَانِ ﴿35﴾
بر سر شما شراره‌هايى از [نوع‌] تفته آهن و مس فرو فرستاده خواهد شد، و [از كسى‌] يارى نتوانيد طلبيد.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿36﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَٱلدِّهَانِ ﴿37﴾
پس آنگاه كه آسمان از هم شكافد و چون چرم گلگون گردد.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿38﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُسْـَٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٌ وَلَا جَآنٌّ ﴿39﴾
در آن روز، هيچ انس و جنى از گناهش پرسيده نشود.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿40﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
يُعْرَفُ ٱلْمُجْرِمُونَ بِسِيمَـٰهُمْ فَيُؤْخَذُ بِٱلنَّوَٰصِى وَٱلْأَقْدَامِ ﴿41﴾
تبهكاران از سيمايشان شناخته مى‌شوند و از پيشانى و پايشان بگيرند.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿42﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
هَـٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِى يُكَذِّبُ بِهَا ٱلْمُجْرِمُونَ ﴿43﴾
اين است همان جهنمى كه تبهكاران آن را دروغ مى‌خواندند.
يَطُوفُونَ بَيْنَهَا وَبَيْنَ حَمِيمٍ ءَانٍ ﴿44﴾
ميان [آتش‌] و ميان آب جوشان سرگردان باشند.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿45﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ جَنَّتَانِ ﴿46﴾
و هر كس را كه از مقام پروردگارش بترسد دو باغ است.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿47﴾
پس كداميك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
ذَوَاتَآ أَفْنَانٍ ﴿48﴾
كه داراى شاخسارانند.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿49﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
فِيهِمَا عَيْنَانِ تَجْرِيَانِ ﴿50﴾
در آن دو [باغ‌] دو چشمه روان است.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿51﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
فِيهِمَا مِن كُلِّ فَـٰكِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿52﴾
در آن دو [باغ‌] از هر ميوه‌اى دو گونه است.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿53﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
مُتَّكِـِٔينَ عَلَىٰ فُرُشٍۭ بَطَآئِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ ۚ وَجَنَى ٱلْجَنَّتَيْنِ دَانٍ ﴿54﴾
بر بسترهايى كه آستر آنها از ابريشم درشت‌بافت است، تكيه آنند و چيدن ميوه [از] آن دو باغ [به آسانى‌] در دسترس است.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿55﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
فِيهِنَّ قَـٰصِرَٰتُ ٱلطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَآنٌّ ﴿56﴾
در آن [باغها، دلبرانى‌] فروهشته‌نگاهند كه دست هيچ انس و جنى پيش از ايشان به آنها نرسيده است.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿57﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
كَأَنَّهُنَّ ٱلْيَاقُوتُ وَٱلْمَرْجَانُ ﴿58﴾
گويى كه آنها ياقوت و مرجانند.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿59﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
هَلْ جَزَآءُ ٱلْإِحْسَـٰنِ إِلَّا ٱلْإِحْسَـٰنُ ﴿60﴾
مگر پاداش احسان جز احسان است؟
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿61﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
وَمِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿62﴾
و غير از آن دو [باغ‌]، دو باغ [ديگر نيز] هست.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿63﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
مُدْهَآمَّتَانِ ﴿64﴾
كه از [شدّت‌] سبزى سيه‌گون مى‌نمايد.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿65﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
فِيهِمَا عَيْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿66﴾
در آن دو [باغ‌] دو چشمه همواره جوشان است.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿67﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
فِيهِمَا فَـٰكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿68﴾
در آن دو، ميوه و خرما و انار است.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿69﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
فِيهِنَّ خَيْرَٰتٌ حِسَانٌ ﴿70﴾
در آنجا [زنانى‌] نكوخوى و نكورويند.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿71﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
حُورٌ مَّقْصُورَٰتٌ فِى ٱلْخِيَامِ ﴿72﴾
حورانى پرده‌نشين در [دل‌] خيمه‌ها.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿73﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَآنٌّ ﴿74﴾
دست هيچ انس و جنى پيش از ايشان به آنها نرسيده است.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿75﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
مُتَّكِـِٔينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِىٍّ حِسَانٍ ﴿76﴾
بر بالش سبز و فرش نيكو تكيه زده‌اند.
فَبِأَىِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ ﴿77﴾
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟
تَبَـٰرَكَ ٱسْمُ رَبِّكَ ذِى ٱلْجَلَـٰلِ وَٱلْإِكْرَامِ ﴿78﴾
خجسته باد نام پروردگار شكوهمند و بزرگوارت،

برای دریافت پکیج کامل تلاوت های مجلسی عبدالباسط در لینک زیر کلیک کنید:
تلاوت مجلسی عبدالباسط